Trochę o moich paznokciach...

Odkąd mi wiadomo zawsze lubiłam eksperymentować z paznokciami. Od dzieciństwa miałam je długie, mocne, bezproblemowe. Nigdy ich nie obgryzałam i nie naklejałam tipsów. Nadal nie czuję takiej potrzeby.

Pamiętam, jak w czasach szkoły podstawowej weszłam do sklepu spożywczego i kupiłam swój pierwszy lakier. Był no name, a może posiadał tam jakąś swoją firmę. Miał kolor bladego różu. Muszę przyznać, że był to najpiękniejszy kolor nude jaki zagościł w mojej kolekcji. Później dokupiłam sobie zielony, połyskliwy lakier do wzorków i zaczęłam robić na paznokciach wzorki. Co za tym szło paznokcie były trochę dłuższe od rówieśniczek. Gdy poszłam do gimnazjum lakierów zaczęło przybywać. Paznokcie malowałam wtedy na różne kolory. Płytka była już wtedy znacznie dłuższa, a inne dziewczyny zwracały na nie uwagę. W liceum przeszłam na wyższy stopień zaawansowania, nowy wzorek co tydzień. Zachwyty dziewczyn ze szkoły. Na korytarzu zatrzymywali mnie nieznajomi ludzie i pytali czy przypadkiem nie mam naklejki na paznokciach albo tipsów. Nauczycielki z zainteresowaniem dopytywały jak wykonałam dany wzorek. Przyznam się, że nawet koledzy z klasy kazali mi pokazywać paznokcie i wymieniali między sobą swoje spostrzeżenia na ich temat. Wszyscy dziwili się, że się nie łamią i że w niczym mi nie przeszkadzają.
Obecnie niestety ze względu na zajęcia praktyczne muszę mieć je krótkie. Nad czym ubolewam. Mam jednak nadzieję, że za jakiś czas wrócą do swojego naturalnego stanu.

Na dzisiejszy dzień wyglądają one tak: 

Ludzie często pytają mnie, dlaczego są takie a nie inne, jakich odżywek używam, co z nimi robię, że wyglądają na zdrowe i zadbane. Wtedy niestety za każdym razem muszę rozczarować daną osobę odpowiadając "Nie robię z nimi nic nadzwyczajnego". Myślę, że jest to podstawowe minimum, aby odpowiednio zadbać o paznokcie.

Zawsze pod lakier nakładam bazę z OPI. Jako top coat używam obecnie tego Super duper z Essie, bo nigdzie nie mogę znaleźć Good to go. Słaby jest, nie polecam, bo będziecie rozczarowane. Czasem też mam ochotę na coś tłustszego. Wtedy spiskuję wysuszaczem do lakieru w sprayu na bazie olejku.   

Do wygładzenia lub wyrównania używam tylko papierowych pilniczków. Stronię od tych wszystkich metalowych, które wpływają niekorzystnie na nasze paznokcie.  

Czasami odsuwam skórki za pomocą drewnianych patyczków. Z cążków czy innych przedmiotów korzystam bardzo rzadko. 

W suche skórki wysmarowuję maść z witaminą A lub kremy z L'Occitane. Czasem wykonuję też spa dla swoich dłoni, gdy potrzebują one większej interwencji.  

Więc, jak same widzicie nie robię z nimi niczego ciekawego. Moje paznokcie mają taką naturę.

Na koniec moje ulubione zdjęcie. Paznokcie za czasów liceum. Trudno mi było się z nimi rozstać, ale cóż siła wyższa. 

Jak to jest z Waszymi paznokciami ? Są mocne, jak moje, a może słabe ? Jak je pielęgnujecie ?
Pozdrawiam, Szarona.